blog

ایمپلنت دندان چیست؟
ایمپلنت در شمال تهران، پین هایی است که به نام فیکسچر نیز شناخته می شود. ایمپلنت، یک ریشه مصنوعی به شکل پیچ می باشد که به جای ریشه دندان طبیعی در استخوان فک کاشته می شود، تا با استخوان جوش خورده و محکم شود. این فرآیند چندین ماه طول می کشد.
اجزای مختلف ایمپلنت از مواد مختلفی مانند زیرکونیا، سرامیک و تیتانیوم ساخته می شوند. اما ایمپلنت های تیتانیومی بیشترین کاربرد را دارند. زیرا تیتانیوم با سلول های بدن سازگار است. این روش جایگزینی مناسب و دائمی برای دندان های از دست رفته می باشد.
فیکسچر (پست یا پایه ایمپلنت)، اباتمنت (ابزار اتصال فیکسچر به تاج) و تاج یا پروتز دندان مصنوعی از اجزای مختلف ایمپلنت هستند.
انواع ایمپلنت
ایمپلنت انواع مختلفی دارد که با توجه به جنس و نوع دندان فرد، متخصص از آن برای دندان های از دست رفته، استفاده می کند. در ادامه به انواع ایمپلنت می پردازیم.

1- فوری یا دیجیتال
ایمپلنت دیجیتال از مدل سازی کامپیوتر سه بعدی برای بررسی شرایط استخوان فک و موقعیت قرار گیری رشته های عصبی استفاده می کند. دندانپزشک با داشتن این اطلاعات معتبر می‌ تواند عمل کاشت ایمپلنت را با کمترین شکاف در فک طراحی کند. هنگامی که جراح بلافاصله پس از کشیدن دندان، پایه ایمپلنت یا پیچ تیتانیومی را در فک شما قرار دهد، ایمپلنت فوری انجام داده است.
برای ایمپلنت فوری باید عرض و طول استخوان ایده آل بوده و تراکم استخوان هم به حدی باشد که بتوان ایمپلنت را با نیروی 60 نیوتن بست.
پروتز این ایمپلنت باید کوتاه باشد که در هنگام جویدن به فیکسچر فشار وارد نشود. همچنین جنس آن باید از کامپوزیت یا آکریل باشد. بهتر است که ایمپلنت فوری فقط برای 6 دندان قدامی که جنبه زیبایی دارند، انجام شود.
در این روش به بخیه زدن و انتظار 4 تا 6 ماهه برای قرار گرفتن تاج دندان بر روی ایمپلنت، نیاز نیست.
2- استاندارد یا سنتی
ایمپلنت سنتی در دو مرحله انجام می شود که بین هر مرحله 3 تا 6 ماه فاصله زمانی وجود دارد. این فاصله زمانی با توجه به شرایط سلامتی و نحوه بهبود زخم بیمار متغیر می باشد. ایمپلنت هایی که از نوع آندو استیل هستند، تخلخل ها و منافذی در ساختار پایه خود دارند که به استئوبلاست و بافت های مرتبط با آن اجازه می ‌دهند در این منافذ رشد کنند.
3- آندو استیل
رایج ترین و پرکاربردترین نوع ایمپلنت می باشد. این نوع ایمپلنت داخل استخوان فک کاشته می شود، سپس دندان مصنوعی بر روی آن قرار می گیرد. برای عمل های دو مرحله ای از ایمپلنت آندو استیل استفاده می شود. این نوع ایمپلنت پیچ های بسیار ریزی دارد و از جنس تیتانیوم می باشد.
4- اوردنچر
اوردنچر بر پایه ایمپلنت نیز تقریبا همان ساختار ایمپلنت سنتی را دارد. با این تفاوت که پروتز دندانی به جای قرار گرفتن بر روی لثه، روی پایه ایمپلنت قرار می گیرد.
5- زیگوماتیک
از این نوع ایمپلنت زمانی که استخوان فک بالا به شدت از بین رفته و شرایط کاشت ایمپلنت وجود ندارد، استفاده می شود. در ایمپلنت زیگوماتیک، پیوند استخوان انجام نمی شود. بلکه پایه ایمپلنت در استخوان گونه قرار می گیرد.
6- مینی ایمپلنت
مینی ایمپلنت از یک پایه تیتانیومی که درون استخوان فک کاشته می شود، تشکیل شده است. انتهای این نوع ایمپلنت، یک گوی کوچک و یک سوکت همراه با حلقه پلاستیکی قرار گرفته و وظیفه چسباندن دندان به پایه را برعهده دارد. تمام مراحل کاشت مینی ایمپلنت طی یک جلسه انجام می شود. به همین دلیل به آن ایمپلنت یک روزه نیز می گویند.
7- ساب پریوستال
افرادی که به علت تحلیل شدید استخوانی و کافی نبودن استخوان (استخوان فک آنها سالم و مقاوم نباشد)، نمی توانند از ایمپلنت اندوستیال استفاده نمایند، از این نوع ایمپلنت استفاده می کنند. ایمپلنت ساب پریوستال بر روی استخوان و زیر بافت لثه قرار می گیرد و مقداری از آن بیرون بافت لثه باقی می ماند و می تواند دندان را نگه دارد. معمولا این نوع ایمپلنت برای فک پایین که کاملا بی دندان و تحلیل شدید دارد، مورد استفاده قرار می گیرد.
معمولا از ایمپلنت ساب پریوستال برای جراحی‌ های یک مرحله ‌ای استفاده می ‌کنند. همچنین برای افرادی که یک دست دندان مصنوعی کامل داشته باشند، استفاده از این روش کاربردی تر می باشد.